Annemi İstiyorum Şiiri - Elif Gençtürk

Annemi İstiyorum

Annemi istiyorum koca bir adam gibi,
Geçen zamanların kıymeti gibi istiyorum.

Annemi istiyorum bir çocuk gibi,
O çocuğun gözyaşlarının masumluğu gibi istiyorum.

Annemi bekliyorum,
Oturmuşum bir duvar kenarına...

Annemi istiyorum önümde bir kahvaltı sofrası,
Canım bir şey istemez ama onu istiyorum.

Annemi istiyorum; yaz günlerinde bir ormanda oturmuşuz,
Kafamı çevirdiğimde onu görmek istiyorum.

Annemi istiyorum evin her köşesinde onu görüyorum,
Geziyorum odaları tek tek ama bulamıyorum.

Annemi istiyorum...
O otursun ben çay yapayım,
Karşılıklı içelim istiyorum.

Annemi istiyorum ve duvarlar üzerime geliyor,
Ayağa kalkıyorum başım dönüyor sarsılıyorum
Olsun onu istiyorum...

Annemi istiyorum fakat sarılamıyorum,
O gelince sımsıkı sarılmak istiyorum.
Telefon başındayım, sesini duymak istiyorum.

Annemi istiyorum çaresiz ağlıyorum ağlıyorum,
Elimden bir şey gelmiyor sadece istiyorum,
Hayret bu kez bambaşka istiyorum.

Annemi istiyorum eyy şehir, duy beni!
İçim içime sığmıyor, annemi istiyorum.
Elif GENÇTÜRK