Gün doldu, gözümdeki yaşlar gibi
Sardı bütünüyle tüm gerçekleri
Aşkların doldurduğu en güzel aşk
Annemi gözümden izletiyorum.
O sesi, tâ içten gelen ses
Fısıldadı, çınlattı kulağımı
Yürekte kalan en güzel kalıntı
Annemi semîden dinletiyorum.
En tatlı söz, onun söyledikleri
En acı söz, benim haykırışlarım
Kâh yücelten, kâh alçaltan kelâmı
Annemi dilimden anlatıyorum.
Ey yaşamın en güzel özü annem!
Gördüğüm, duyduğum, konuştuğumsun
Kalbe inen sızı oldun, gel artık
Annemi topraktan çıkartıyorum...
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 17:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
semî = kulak kelâm = söz, laf Şiirin özü; Adem annesinden gördüğünü, duyduğunu ve anlattıklarını, gözünde, kulağında ve dilinde toplamıştır. Ve onsuzluğa daha fazla sabredemez, hayalleri ile onu topraktan çıkartır.
Saygılar
Basarilarinizin devamini dilerim..
Saygilar
TÜM YORUMLAR (4)