Annemee Şiiri - Yorumlar

Çok ıssız kaldım bu şehrin sokaklarında. Bir bekleyenimin olmadığı da oldu bir selam vermeyenim de. Unuttum ayrılığın acısını bir seher vakti. Kaygılarımın arasında harcadım ömrümün üçte ikisini. Meçhul hep bir yara bırakır kalplerde, gidenler dönmez sevda limanına ve sokakların tavanı yoktur seven kalpleri koruma adına. Sinir harplerinden çıktığım bilmem kaç yüzüncü gecede devirdim yine gözlerimi yatağın baş ucunda duran eski fotoğraflara. Bolca küfür ve metafor eşliğinde ruhum çekildi ayak uçlarımın iman tahtama doğru. Ölmedim fakat tek bir gün bile yaşamadım şu merhametsiz dünyada. Geçmişi yad ettim hep, acılarımla beslendim, onlarla büyüdüm, onlara boyun eğdim bu yaşıma değin. Kimsesiz kaldığım da oldu ama hiçbir şey kendimsiz kalmak gibi değildi. Kendim de olamadım bazı bazı, bilemedim adım ne yaşım ne. Şimdi sık sık ürperiyorum ve yılıyorum bazen yaşamak zorunda kaldığımız ömrün baharında. Yaşamı zıt uçlar arasında tutamıyorum, gelsem olmuyor gitsem olmuyor alın yazısı. Öyle bir seher vakti ki güneş çoktan doğup batmış da bir ben kaçırmışım gelip geçen treni. Hüzün kopçalanmış gençliğime yalnızlığımdan arta kalan. Bir elem içinde bin nasihata kafa tutuyorum yaşım henüz 27 ama sorun olursa 58 diyin.


Kederi iliklerime kadar gördüm, çok sıkı iki dosttuk biz onunla. Ne zaman bir mutluluk esintisi görsem hayatımda hep baş verirdi kalp kapakçığımdan beynime doğru. Ne zaman hayal kursam canlanırdı yanı başımda.

Annemi anıyorum sık sık ve anımsıyorum morg odasını. Kalp masajından kırılan kaburgalarının yarattığı morarıklığı, seslensem uyanacak gibi duran halini, yüzünün nurunu. Ama seslendim ve duymadı. Feryat ettim hastanede, her santimetrekaresi inledi koridorların yasıma. Bir tek annem duymadı bir tek o uyanmadı. Kalbimin kapakçıları cereyanda kaldı anne, senin yanına kimseyi koyamadım. Uyansan şimdi seni yatırdıkları o soğuk morga, inletsen bütün hastaneyi oğlum diye bağırsan. Bugün 58 yaşındasın anne, her zamankinden çok daha gençsin, gıyabında 8.mumu diktim kalbime sonsuza dek yanacak, anne beni senden başka kim anlayacak? Mezarlarının üzerinde açan papatyalar gibi beyaz tenine bin canım feda olsun. her ezan sesine adını sıkıştırdım. Her ayetin içine adını fısıldadım ki dualarım arşa çıksın. Duysun rabbim bu cihanda kalbimin ayazda kalışını. Sen yoksun beni eller ne yapsın ? bin derdim var derdim bu derde düşmeden önce, hepsinin toplamı senin yokluğunun zerresi etmezmiş bunu da sen öldükten sonra öğrendim. Kalk gel demiyorum sana ama n’olur kalk gel hayatıma tekrar. Mesai sonu yaktığım her sigara, içtiğim her kahve, okuduğum her kitap ve dinlediğim her müzikte senin tonun var. Anne şefkatine özlem ve kelimelere sığamayacak kadar hüzün var bugün kentimin sokaklarında.