Yaşayan bir annenin, yasını tuttum yıllarca.
Kim bilir kaç kez,
Ana dedim,
Anam olmayanlara.
Anneler gününü kutladım annemin,
Bakarak duvarlara.
Oysa, bir ben vardım ortada,
Bir boşlukta uçuşan kelimeler
Ve sır küpüm olmuş duvarlar.
Yaşayan bir annenin,
Yasını tuttum yıllarca.
Düşersem,
Beni tutacak bir annem olmadı hiç arkamda.
Anamın eli değmedi aklaşan saçlarıma.
Okşamadı başımı uyku sırasında.
Uyandığımda kabus dolu uykulardan
O yoktu yanımda.
Ateşler içinde yatarken bir koğuş odasında
Anam değildi,
Başucumda bekleyen.
Yaşayan bir annenin yasını tuttum yıllarca.
İmrendim analı kızlı dolaşanlara.
Hasret kaldım bir ananın kokusuna.
Koştum hep minik hayaller peşinde.
Heves ettim anne eli değmiş patiğe.
Yanağımda annemin dudağı,
Günaydın amaçlı verilen bir öpücüğe.
Yaşayan bir annenin yasını tuttum yıllarca.
Ne ben ona,
Anam diyebildim doya doya
Ne o bana kızım diyebildi,
Bağrına basa basa.
Yaşadık birbirimizden uzakta
Yakışır şekilde,
İki yabancı insana.
(İzmir, 10.05.2006)
Fatma İlanKayıt Tarihi : 9.11.2008 20:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
teşekkür ederim
şiirinizi okurken güzlerim nemlendi gerçekten,hüzün bu kadar nadir gelirdi yüreğime,şimdi fena vurdu....elinize sağlık desem doğru bir şey demiş olurmuyum bilmiyorum :(
TÜM YORUMLAR (6)