Anneme Veda Şiiri - Burak Güven

O güzel gözlerinden yaşlar
Dökme anneciğim,
Şimdi gidiyorum diye çatma kaşlarını bana,
Öpülesi ellerini sallarken ardımdan,
Veda sözcükleri alma ağzına,
Kalsam senin için, gitsem senin için,
Biliyorum dinlemeyeceksin beni fakat
Benim için üzme kendini,
18 yıldır güneşe açılıyor gözlerim,
18 yıldır soluyorum havayı,
Bu da demek oluyor ki
18 yıl üzmüşüm seni,
Ne de hayırsızmışım,
Ne de günahkarmışım,
Bağışla beni,

En fazla kaç yıl daha bekler beni kara musalla taşı bilemem,
Ancak o güne dek,
Ve o günden sonsuzluğa dek,
Üzmemeliyim seni,
Ağlatmamalıyım,
Islah olmaz bir serseriyim belki,
Belki delinin teki,
Ama ben seninim anneciğim,
Sana aitim, uslandır beni,
Yine ninniler söyle, yine ikindi kahvesini
İçelim sigara eşliğinde,
Hem bu sefer kahveler benden,
Beni bırakma anneciğim,
Ben kendimi bıraksamda,
Sen beni bırakma,
Sensiz ben çaresizim, sahipsizim,
Soğuktan çatlayıp, yazmaktan yorulmuş ellerim,
Sen öp ki, geçsin anneciğim,
Sen bana sarıl ki bir kuş havalansın gökyüzüne,
Çare saçsın çaresizlere..

Her veda yeni bir başlangıçtır anneciğim,
Seninle birlikte geçireceğimiz
Nice güzel yarınlara başlamak için,
Şimdi mecburum bu vedaya,
Anla beni,
Bugün hüzün değil mutluluk günü,
Ve doyasıya gül
O pamuk yanaklarınla,
Gülmek en çok sana yakışıyor çünkü..

Hakkını helal etmeni ister,
Ellerinden hürmetle öperim,
Allah'a ısmarladık...