Anneme Sesleniş Şiiri - Hüseyin Kerim Ece

Gurbetin günleri uzar da uzar
Kaç yıl oldu bilmem, say anneciğim
Ateşler yüzümde bir gül kovalar
Elini alnıma koy anneciğim

Dağlar yüce, yolum aşamaz oldu
Gönlüm yaslı, ruhum taşamaz oldu
Gurbette uykular yaşamaz oldu
Hergün devrilir bir boy anneciğim

Ne hafta, ne mevsim, ne de yıl derim
Düşüncem seninle, sendedir yerim
Öyle say ki hergün bir derbederim
Bende çoşar ırmak, çay anneciğim

Yağmur damlaları ince sicimde
Bütün eşyam bana ayrı biçimde
Ayrılık hasreti yanar içimde
Bir saat değil; bin ay anneciğim

Bahar nerde? güller bahçede ölmüş
Sorsam; kim ağlamış burda, kim gülmüş?
Sevgiler yürekte hep bölüşülmüş
Bana da ayır bir pay anneciğim

Dilim suskun, sanki buzdan bir mevsim
Seni hatırlatır içimde resim
Sensiz aşılmıyor bu kara takvim
Ne diyeyim bugün? şeyyy, anneciğim

Belki satırlarda beni aradın
Yazıldı ruhuma hasretin, adın
Göklerde izi yok, kırık kanadın
Kondu elime bir tüy anneciğim

Evlerin damında kuşlar düğünü
Unuttum takvimde geldiğim günü
Yarına ne kaldı, ne yaptım dünü?
Beni bana söyle ey anneciğim

Yatağım yabancı, odam bir zindan
Gözlerim tutuşan meşale; candan
Gidersin; gelirim, bir gün arkandan
Elimi bırakma oyyy anneciğim...

9/9/1988 Zaandam