Anneme Mektup II Şiiri - Ahmet Teker

Anneme Mektup-II
sana bu kaçıncı mektubum bilmiyorum anne
okumasan da kıyamam sana
sana kızmak ne haddime
öyle yücesin ki;
kim yetişebilir o yüreğine
kim anlayabilir seni kim?
uykusuz geceler mi?
sabaha kadar sevgi biriken gözler mi?
şefkate sabıra dönen dertler mi?
kim anlar seni anne kim?

kimse anlamaz seni anne
anlamaz çektiklerini
annemsin ben anlarım desem
utanmadan yalan söylemiş olurum
seni ancak sen anlarsın
uykusuzluğunu korkularını
ve dokuz ay on günki sabrını
hergüne ayrı sevgiyle uyandığını
sen anlarsın anne sen...!

her aklıma düştüğünde
içim çızzz ediyor anne
nedenleri bir bir sıralarken
kendimden utanıyorum anne
bebektim çocuk oldum
genclik çabuk uçtu
farkedemedim affet anne

bilmem affedecek misin?
bilinçsizce suçlarımı
bebekken kurban olayım dermişsin bana
şimdi ağlıyorum günahlarıma
gec farkettim çook geç anne
bilmem affedecek misin?

çok zaman yenik düştüm gururuma
çok zaman bilerek kırdım seni
ama hiç kalkmadı bana elin
öyle emeğin var ki üzerimde
ne yapsam ödeyemem hakkını

ne mübarek ne yücesin
ne sevgilisin hak katında
kelimeler bile çaresiz
yenik düştü en güzel nağmeler
adın yeter ' Anne'

Ahmet Teker