Anneme Mektup Şiiri - Teyfik Karadaş

ANNEME MEKTUP

Dün gece rüyamda elini öptüm
Al bir ata binmiş giderken annem
Saçlarım ağardı bedenen çöktüm
Dizlerim tutmuyor yüzerken annem

Beşiği sallayıp büyüttün beni
Ninniler söyleyip uyuttun beni
Elimden tutarak yürüttün beni
Evin bahçesinde gezerken annem

Hasret kaldım beşkardeşe doymadım
Kaç ay oldu köyden haber almadım
Üzülmeyin diye mektup yazmadım
Hastalandım karlar tozarken annem

Sivas'tır burası soğuk havası
Ötmüyor kuşları kardır ovası
Kardeşin kardeşe yok ki faydası
Sevindim tırnağım uzarken annem

Beni düşünüp te ağlama sakın
Git Fatma Ablaya falıma bakın
Askerlik bitecek varmamda yakın
Bir ayım var bunu yazarken annem

Asker ocağının kanunu ayrı
Girdin mi kapıdan dönülmez gayrı
Subayın kalmıyor erattan farkı
Cephede mevziiyi kazarken annem

Selam olsun benden cümle âleme
Resmimi teslim et güzel Ayşe’me
Teyfik asker diye yaz sen haneme
Üzülme albümü bozarken annem

Oğlum asker diye gurur duy benden
Beş vakit duanı beklerim senden
Bu görev emanet büyüklerimizden
Dikkat et şaire kızarken annem