Anneme Mektup Şiiri - Mehmet Haluk Hisli

Bir Hint atasözü diyor ki:
“Kazdığın acının derinliği kadardır mutluluğun...”

...
seni çok üzdüm
seni çok acıttım
affet anne
bazen sözler yalandır
sen bu söze aldırma
seni mutlu etmeyi çok istedim
biliyorum
yapamadım
beni bağışla

mutluğumdu istediğin yalnızca
ama benliğimde
hangi gizler
hangi sıkıntılar
hangi karanlıklar
ve
hangi yaralar saklıysa
***hep sana kanadı acılarım
***hayat onları kanattıkça
bağışla beni anacığım
bunca yıldan sonra
***seni üzmeyi asla istemedim
***beni anla

her sıkıntıya düştüğümde
uzaklardaydım
yalnızlığımdı aslında kaçtığım
ellerini ellerimde isterken
şarkılara sığındım
gözden uzak olunca
acıların sağılır sandım
yanıldım
beni bağışla

keşke söyleyebilseydim
keşke anlatabilseydim
keşke göğsünde ağlayıp
yaşattığım bütün acılar yerine
seni sevinçlere boğabilseydim
gözlerinden kederi silip
yerlerine kahkahalar
kondurabilseydim
istedim hem de çok
beni anla

söz vermek yüktür
yükler
omuzlarımızı düşürür
boynumuzu büker
sözler
canımızı yakar ama
bugünden sonra söz sana
ne bağışla diyeceğim
ne de beni anla
gerek kalmayacak bunlara
kazdığım acıları çekip alacağım
benden yana dertlenme anacığım
bütün sıkıntılarını
sonsuzluğun kucağına yatıracağım
mayısın ikinci haftası değil yalnız
bütün günleri
bir anneler günü tadında yaşatacağım

ellerinden öperken
son kez bağışla
eskiler için
son kez anla
anacığım…