Dogdugum gunden beri nasihat verdin
Yalan söyleme yavrum kötüdür dedin
Yalan söylemedikçe ben hep ezildim
Bu dünya doğruyu çekmiyor annem
Kim ne derse desin kulağına takma
Doğru bildiğin yolu sakın bırakma
Saygıyı sevgiyi yabana atma
Ben bunları yaptıkça üzülüyorum
Yüzünden gülücüğün eksik olmasın
Evinde olan,biteni kimse duymasın
Seni ilgilendirmeyeni kulağın duymasın
Dediklerini yaptıkça kırılıyorum seni dinledikçe yoruluyorum
Kapına geleni sakın boş çevirme
Bilmediğin bir şeyi hiç eleştirme
Büyüklerin yanından selamsız geçme
Sözlerini dinledikçe sevilmiyorum
Bu dediklerin çok eskidenmiş
Şu yalan dünyanın çarkı delinmiş
Doğruya giden yol hep engellenmiş
Sözlerini dinledikçe gülemiyorum
Dost diye sır verdim yayıldı gitti
Taş diye sır verdim kırıldı gitti
Dost bildiklerim arkamdan itti
Benim böyle yaşamak zoruma gitti
iSenin gibi kimse görmüyor annem
Derdimi hiç kimse bilmiyor annem
Kalbim sancıyor dinmiyor annem
Senin kadar kimse sevmiyor annem
Kayıt Tarihi : 25.1.2021 13:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!