Anneme Mektup Şiiri - Nurgül Yenigün

Ne özledim seni bir bilsen
Nasil tütüyorsun burnumda
Yutkunamiyorum seni andikca
Hatta nefes alamiyorum
Cüzdanimdaki resmine baktikca
Issiz gecelerde
Hayaline kapiliyorum sessizce
Simdi olsaydin diyorum
Oksasaydin Kardeslerimin ve benim saclarimi
Islak gözlerimizi silebilseydin
Bu kadar erken gitmeseydin
Yasasaydin`da dag dag gerilerde olsaydin
Rüzgarlar getirseydi kokunu
Bir mektub, bir selamin gelseydi
Yilda bir.... Hatta 10 yilda bir
Sen bizim bugulu gözlerimiz`den
Biz senin mis kokulu ellerin`den öpseydik
Koklasaydin bagrina basa basa
Sacinin her teline bir buse kondursaydik
Gögsün`de uyusaydik
Bastigin yerlere sürseydim yüzümü
Ama hasrete koymasaydin yüzümüzü
Hep birlikte yudumlasaydik cayimizi
Beraber yasasaydik yasamadiklarimizi
Rüyama bile artik yillar`dir gelmiyorsun
Keske yanimiz`da görebilseydim seni
Annecegim, keske seninle ayni gün ölebilseydim
Ardindan aslin`da mutsuz bir nefes biraktin
Kulagim`da cinlayan, hos bir ses biraktin
Hakkin yoktu inan, hic hakkin yoktu
Bizi cok erken yetim biraktin
Aaah bir bilsen, seni ne cok özledim
Inan o cocukluk halim`de gelirsin diye aylarca bekledim
Pencerenin önünde veya gökler`de bulacagim sandim hep
Uzansam tutacagim sandim
Günde bin defa uzandim
Bir kez bile tutamadim
Zaman zaman karsimdasin gibi gördüm
Kimi an kayboldum duman duman
Ah bir bilsen Annecigim
Bu yetimlik ne Yaman
Sen gittin gideli sevmiyorum bayramlari
Hele o 'Anneler günü' varya Annecigim
Iste o gün kahroluyorum
Sanki derin
Sanki dipsiiz kuyularda boguluyorum

05/2006