Anneme Mektup Şiiri - Darius Dara

Hipotalamus diyorlar, geçmiş pek bulanık
Resim olmuş o günler, çiz desen çizemem
Lakin, bazen yalnızken, endişelere batmışken
Bazen de gülerken hayat denen bilinmezliğe
Bir şey var, bir his,
Tarif et desen derim bak gözlerime
Yine de bir kelime, bir ifade olacak ise
Sıcaklık bu, bazı şarkılar da sıcak gelir böyle

Hepimiz görmüşüzdür kuş yuvasındaki yavruları
En azından, belgesellerde...
Biliyorum, belki biraz eski ve klişe olsa da,
Baktığımda yavrusunu besleyen kuşa
Hayal ettiğimde onlardan biri oluşumu
Sarılasım geliyor sana, elini tutasım
Çünkü, bu günlerde herkes sevgi diyor anne
Hani böyle, nasıl desem, geziyorlar, eğleniyorlar
Konuşuyorlar ya özel özel, güzel güzel, kaçamaklı

İşte kaçsam bu sevgiden,
Boşlukta kalsam,
Tüm çirkinliğimle sana varınca sürünerek
İşte o sıcaklık, evi yuva yapan elinde,
Yani, bir emektir ruhunda ve güçlü bir sahiplenme
Hangisi hangisini doğurur önemi yok
Bir yandan savaşmayı bir yandan sevmeyi vermek
Bunu yapabilmek sana layık sadece

Yani gün gelir de senle ben boş boş dolaşsak
Bütün sıcak iklimlerde gezsek, soğuk yerlerde uykumuz gelse uyusak
Tüm dünya yuva olur, tanıdık gelir gözlerime,
Çünkü boş dolaşmak bir ayindir anne
Birbirimizi anlamak için bir ayin
Ve şimdi çalışıyoruz, midemizden zincirliyiz makinelere
Koşuşturmaca halindeyiz uzak bir geleceğe

Buna rağmen temelimiz sağlam,
Aramızda hiç bir şeyin kıramayacağı şeyler var
Emek var, merhamet ve sevgi var
Biraz benden sana, hep senden bana anlayış,
Ne kadar zor anlamak bunları, görünüre vurmak
Ama bunu yaparsak, herşey yapmacıklaşacak
Ya da anlaşılmadan yok olması bize koyacak
Böyle olduğundan dolayı mı nedir
Seni endişelendiren her ne varsa benden sebep
Hepsini sana aştıracak tek şey var anne
Ben senin çocuğunum, bu yeter bize.