Anneme Mektup Şiiri - Sinan Albayrakoğlu

Bana evlerin en kuytu odalarında konuşulmuş sözlerden söyle
unuttuğum şarkılardan yalnız bir mısra
savunmasız sözler sonra
sonra gözyaşları
Avuçlarında büyüttüğün yıldızlardan ver
ellerindeki nasırları ver
anne özledim seni
gel...

Uykusuz gecelerimde saçımı okşaması için
birkaç okşama bırak yastığımın altına,
geç geldiğim akşamlar için biraz bekleme,
biraz azar, biraz ağlama bırak kapının eşiğine
sen kalsan olmaz mı anne?

Pencere aralığından gördüğüm şehir
yanıma uzanmış sevdiğim kadın
küçükken yanımda ellerin vardı
burada sen kokan yalnız martılar.

Üzerimde yılların bıraktığı kir,
bastığım yerlerde umutlarım var
kapı arkasında bir güzel bekler
dilimin ucunda bir de adın var

durmadan sövüyorum böyle geceye
durmadan ellerimde kandan bir serçe
yollarında bu şehrin kabuslarım var
annesiz yaşanmıyor bu kara şehir
anne gel!

1999,
Fatih, İstanbul

'