Anneme Mektup Şiiri - Ayhan Demiralay

Dün yine sana bir mektup yazdım anne
Adres yetersizliğinden geri geleceğini bile bile
Bir sitem yok sana içinde meraklanma
Bu senin yanında tutunamamış beceriksiz oğlunun isyanıdır anca

Çok yalnızım,çok ağrıyorum yalnızlığıma
Hergün biraz daha gömülüyorum kendi karanlığıma
Kan bulaştı artık bu dünyada ki hayat kavgalarına
Yinede sen boşver aldırma saçma sapan isyanlarıma.

İçimde koyu bir siyahlığa hapsolmuş olsada yaşama ümidim
Yüreğimdedir hala sana olan sevgim
Yarına dair hiçbirşey yok artık bende
Umutsuz bir emanettir taşıdığım şu aciz bedende.

Odamda saksılarım var ama
Sakın benim bir çiçeğimin olduğunu falan sanma
Ben hiçbir umudu bu çorak tarlalarda
Yeşertemedim,yeşertmeyi beceremedim anne.

Sen benim için bitmek tükenmek bilmeyen bir imgesin
Sen karşılıksız sevmelerin hala var olduğunu işaret eden bir simgesin
Hani hep beni evlendirmeyi düşlerdinya sevdiğin komşu kızlarıyla
Olmadı be anne nasip desem yalan,hala yapayalnızım dünyanın kız kurusu kavgalarıyla.

Ben hiçbir şeye hiçbir zaman boyun eğmedim
Bu çarpık ilişkiler sendromlu şehrin kızlarını hiç sevmedim
'Herşey birgün yalan olur'demiştinya hatırlarmısın? Aslında o birgün o günmüş anne ama sen bunu anlayamazsın.

Dünya yavaş yavaş kapitalizmin siyahına bürünürken
insanları hala sahte sevdalar yaşar yalancı yürekleri bölünürken
Sığmaz inanç dedikleri o boşluğa yüreğim
Herkez hızla bir yerlere koşarken,hiçte yokmuş benim gereğim.

Hiçbirşey sebepsiz değildir elbet
O büyük misyonu tamamlayacak kalmadı bende medet
Siyah Azrail'i,beyaz kanatlı melekleri hala göremiyorum
Hergün ısrarla ne tarafa koşar bu kalabalıklar bilemiyorum.

Kavgalarda yalanmış,kavgayla aslında hiçbir şey hallolmazmış
Meğer gönlü inadına özgür olanlar asla hapsolmazmış
Çocukluğumda korktuğum o siyah zemheri geceleri buz tutmuş
Meğer insanın kendini bulduğu o siyah karanlıklar bana düşman değil tek dostmuş.

Asıl maharet bu kocaman dünyayı hesaplamakta değilmiş
Bizim bilmemiz kavramamız gereken aslında insanın insanlara verdiği meyilmiş
Ne kadar çok seversen o kadar büyük insanmışsın
Boşuna bu aciz insancıklara boşuna inanmışsın.

Herkez kendi çıkarlarına severken birbirlerini
Yemekte nasip olacakmış zayıf insanların etlerini
Şimdi biz bu günahlarımızdan nasıl arınırız
Tüm anlamlar çeker gider biz yine yapayalnız kalırız.

Emperyalist sistem herzaman bunu gerektirirmiş
Güçlü olanlar zayıfları,her devirde işte böyle sindirebilirmiş
Bizde yıllarca boşuna korkmuşuz o zenci bildiğimiz yamyamlardan
Asıl medeni onlarmış özür diliyorum adamlardan.

Biz bunca yıl o inançlarımızda bahsedilen kıyametleri boşuna beklemişiz
Asıl kıyametler insan elinden kopacakmış,bunu bilememişiz
Salt bir inanca namlu gibi doğrulmuştur çıkar çatışmaları
Meğer ölüm ve kanmış yıllar yılı demokrasi diye taşıdıkları.

Bir milyon yönlendirilmiş saçmalık izlettirirlermiş
Biz uyurken onlar çaktırmadan hamuduyla götürürlermiş
Bitmeyecek bizde hala sen-ben kavgaları
Bize aşıladıkları sahte medeni yaşama hayali.

Akılsızdır düşünemez diye hakir gördüğümüz hayvancıklar
Onlardan zeki imiş, en azından yaşamak için öldürürmüş zavallıcıklar
oysa bizdede'yaşamak için yaptılar'diyenler olabilir(zengin) yaşamak içindir elbette
Hele sen bu cinayetleri görüp sus,sıra sanada gelecek biraz daha sabrette

Doğruyu görüp söyleyenler hain oldu susturuldu
Yıllardır bizlere o dolmalar durmadan yutturuldu
Hep aynı sahte hep aynı oyunlar ne bilelim bunu sanat sanmıştık
Güzel laf eden yalancı şarlatanlara kült bir doğrulukla inanmıştık.

Şimdi doğruyu görebilen birkaç insan soruyor neden?
Ama cevap bulamıyor cevapsa çok basit,cevap sen ve ben
Son umutlarda kanatlanıp semada amaçsızca çırpınırken
Neden eyvah diyoruz sahte medeniyet uğruna kültürümüz ve herşeyimiz giderken.

Bu şiirin öznesi sensin elbet konusuda sevgin
Çünkü sen bu dünyada karşılıksız sevebilen tek kişisin
Karşılığında hiçbirşey beklemezsin sen sadece ve sadece seversin
Çünkü sen kutsal insan sen bir Annesin.

Şimdi seni nasıl özlediğimi bilemezsin
İçmeden sarhoş olmak gibisin
Çanhıraş çığlıklar alıp götürürken benden beynimi
Koca bir sevdasın insanın hiç bitsin istemediği...

Ayhan Demiralay