Anneme Mektup Şiiri - Murat Duman

Dokuz ay canında, taşıdın beni,
Varlığın kanımda, şimdi nerdesin,
Büyütüp besledin, minik bedeni,
Varlığın kanımda, şimdi nerdesin,

Uykudan uyanıp, sütünü verdin,
Gönül sarayıma sevgiler serdin,
Ömrün baharında, toprağa girdin,
Varlığın canımda şimdi nerdesin…

Sakınırdın beni, yağmurdan yaştan,
Çalışırdın bağda, yılmazdın işten,
Bağlayıp sırtına, korurdun kuştan,
Varlığın yönümde, şimdi nerdesin…

Birazcık geç kalsam, hemen arardın,
Bulduğun her yerde candan sarardın,
Öğütler vererek, hesap sorardın,
Varlığın genimde şimdi nerdesin…

Rüştüme ermeden, gurbete düştüm,
İnsanın zulmünden, yönümü şaştım,
Verdiğin ahlakla, dağları aştım,
Varlığın şanımda, şimdi nerdesin…

Aşkın can suyundan, içmek istedim,
Sevda cephesinden, geçmek istedim,
Gönlümü bir güle, açmak istedim,
Varlığın dünümde, şimdi nerdesin…

Sevdaya tutuldum, çareler sordum,
Kurudu gül zarım aklımı yordum,
Baş eğdim kadere sustum oturdum,
Varlığın günümde, şimdi nerdesin…

Anladım ki; dünya sende kurulmuş,
Şefkatin zerresi, sana verilmiş,
Geldim mezarına, güller serilmiş,
Varlığın anımda şimdi nerdesin…

Murat Duman derki; uzattım sözü,
Hayalimde yaşar, Annemin yüzü,
Kavuştursun Mevla’m, cennette bizi,
Varlığın yanımda, şimdi nerdesin…
22.03.2007 ANKARA