Anneme Mektup Şiiri - Fatih Hepgüler

Bir mektup,
Hecelerimden ve gecelerimden arda kalan..
Bir mektup,
Sözlerim ve sözcüklerim, darda kalan..
Bu mektup, suskunluğumdan yazılı
Belki de karanlığıma kazılı..

Zarfsız ve pulsuz…
Halimden hamilime;
Miş-li geçmişte yazmıştım
Ah-lı geleceğime hediye,
Sessizliğimdir, sustuğum her kelime
Postaya vermedim, annem üzülmesin diye
Kapısına koşulsuz ben koşacaktım,
Koştum ama yetişemedim, hayalime..

Çocukluk sevincimi yitirmeseydim ana
Gülücük dolu mektuplar yazacaktım sana.
Arap kızı camdan bakarken, yağacaktım toprağına
Saçlarım toprak kokacaktı.
Arap kızı camdan bakacaktı.

Oysaki, büyülü değnek deydi büyüdüm
Yol aldım, zamanda meçhule aktım..
Her sığındığım limanda alüvyon bıraktım.
Oysaki, ben bir avuç topraktım.
Özümden çok ıraktım.

Kimsecikler çözemez artık bu düğümü
Kimselere söyleme anne, büyüdüğümü

Artık, korkmuyorum
Acılardan ve öcülerden
Acılara alıştı bir yanım.
Hala acıyor diğer yarım.
Ağlama anne duyarım..
Yanar canım
Yanar canım..
Yol bekliyorum, yücelerden..

Ninniler faydasız, masallar hazzını yitirdi..
Bana masallar yazsın yeniden dedem Korkut
Geçmişimi yazsın sense geleceğimi okut.
Özlem gülleri yeşersin, dalına kavuşsun umut.

Gel desin bana Konya dan Mevlana
Kapısına köle et beni ana
Yeniden özlem gülleri yeşersin
Korkma! Yunuslar yenilmez zamana
Yesi kazanından taşarsın
Taptuk kapısında kırk yılda pişersin
En son Edebalı kapısına düşersin.
Çile kazanıdır, derman içinde dert çıkar
Mert olan topraktan elbet ana mert çıkar..
Kırk yiğitten bir özge yurt çıkar..
Sevgide olmaz çıkar..

Karanlıktan aydınlığı çıkaran ne?
Karanlıklar aydınlığa çıkar anne..!

Koskoca bir tiyatrodayım ana..!
Kimliğim biçilen rol
Oyun içinde oyun
Oynuyorum, ben suskun kardeşi
Kan kokuyor toprak, kan kuyusu petrol..
Ve karanlıklar da nemrutun ateşi
Bombalar altında çocukluk yüzüm..
Barut isi elim, gözüm
Ve benden çok uzak özüm..
Özlüyor ve özleniyorum
Gizleniyorum.
Söndürün güneşi.
Gözlerimin özlemi
Nemi yok kalmadı önemi
Gizem ve özlem.

Dert ile elem
Kalem kıldan köprü
Karaladıklarım, kararan yanım
Ve yazıdığı yazı, yürü, yürü…!
Önüme engel değil
Geri de bıraktıklarım..

‘’Çünkü güzelliğini yitirdi özgürlük…’’

Yenidünya da insan insanı yerken
Eski dünya yaşatmış insanı
Yaşamış devlet..
Aya çıktı artık anne,
İlk maymun ayda
Biz; fay hattı üstündeyiz.
Titresek, milletçe..hayda..
Yarınlarız belki dündeyiz
Gelecekten mi sürgündeyiz?
Geleceği görsek de ne fayda?

Ay mı tutar? Uzay mı yutar?
Gelse kutlu fermanım..
Katar katar dizilir kervanım..
Adalet kapısında kurulur divanım..
Kimse bilmesin sen bil anne;
-Mazluma kardeş, Allah diyene ihvanım…
Kalleşlik, keleşten ucuz, bense kan revanım.

Oyuncaklar, çocuk oyuncağı
Oyun içinde, körüm ve ebeyim..
Ateşler içinde bir bebeyim
Belki şahlanışa gebeyim..

Ben esirim.
Tutsağım
Tutuklu kalan yanım..

Sanki Hacer’sin
Ben ki İsmail’den canım

Taşla anne, kapımızda azzazil
Ben İsmail..
Yıkınım da yıkılan Babil.
Kardeşimi öldüren kabil.
Canım ucuz, kanım sebil.
Hayatıma mukabil
Gökler mi kapandı.
Neredesin Ebabil.
Neredesin Ebabil..

Yaşasın diye büyükleri
Nice bebekler öldürüldü.
Çok değerliydi ipekleri
Ve kelebekler öldürüldü

Filistinli çocukların yası var içimde
Bağdatlı annelerin yası var içimde..

İçim içimden geçiyor.
Çok hisli/az sesliyim.
Say ki, asımın nesliyim
Belki keçe fesliyim.
Düşmanım içimden geçiyor.

Duman mı, pus mu aydınlığı mı saran ne?
Üşüyorum, dualarınla üstümü sar anne..

Kimse bilmez her sabah, sen çekerdin kuşluğu
Solundan yükselirdi güneş, sağında duha
Cumaları yasinler doldururdu boşluğu
Geleceğe hayırlar, geçmişe hayır dua..

Saksıda suladığın fesleğen gibi
Toprağım, yaprağım sevgine muhtaç
Susuzum ana, yaprağım solgun
toprağım kıraç.
Ellerim yumuk, ellerim açılmaz
Bahardır ana!
Gel.. Gönlümde çiçek aç.
Kına kokan ellerini, semaya aç..
Edebe dursun, kök, dal, yaprak
Toprağınla büyüsün ağaç…
Doğaya yeşillik saç.

Tutunacak bir dal var anne..
Benim içinde Allaha yal var anne…

Geride başka kalan ne
Allah'a emanet ol..
Hoşçakal anne...