Ah annem,
İpek saçını
Misk kokunu
Sımsıcak nefesini
Melek yüzünü
Bir çocuk gibi masum,
O deniz mavisi gözlerini
Ne kadar özledim
Bir bilsen!
Biliyorum,
Bütün ölümler soğuk
Bütün ölümler öldürücü
Ama senin ölümün annem,
Senin ölümün;
Ne yaşatıyor,
Ne öldürüyor beni...
Bilmezdim,
Ölümün;
Bu kadar acımasız bir katil olduğunu
Ansızın arkadan
Sinsice yaklaşıp
En sevdiklerini
Birer birer
Alıp götürdüğünü
Şimdi kolu kanadı kırık bir kuşum
Bimem,
Bir gün
Yeniden uçabilir miyim
Hayallerle dolu gök mavisine
Yeniden konabilir miyim
Dünyaya bakan pencereye
Ama
Bildiğim birşey var;
Ben korku dolu rüyalardan
“Anne” diye çığlıklarla uyanınca
Seni yanımda bulamayınca
Çok korkuyorum anne!
Ne olur!
Beni geceleri
Sensiz bırakma!
Küçük kızın çoktan büyüdü
Ama ben
Büyümekten,
Ağlayamamaktan
En çok korkuyorum anne!
Kayıt Tarihi : 8.1.2015 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
8 Ocak 2015, Kırcaali
bedenlerinde ruhlarında çocukların
Anneler ölmez ki dünleri yok ki olsun yarın
BEN HER GÜN HER SAATTE ANNEMİ ANARIM
KUTLARIM ON ANT YÜREĞİNE SAĞLIK ARKADAŞIM
Annelere söylenen tüm övgü dolu sözlerin kifayetsiz kalacağı inancımla, her anne yitiminin bir deprem etkisi, büyük bir yıkım olduğunu bilirim. Onlar hep yüreklerimizin baş köşesinde bizlerle ebediyete kadar yaşayacaklardır...
Akıcı bir dille güzel bir yürek sesi ve hasret kokan mısralardı. Kutluyorum Güzel şiiri ve kaleminizi Resmiye Hanımefendi. Selam ve Saygılarımla.
ne söylediği nereye gittiği
beli olmalı ki sözlerin
zevkle okunmalı
okuyucusunu doyurmalı kutlarım değeri kalem
TÜM YORUMLAR (7)