aNNEME MEKTUp... Şiiri - Zafer Gürayça

Yoktun yine bu bayram.
Öpemedim,pamuk ellerini.
Çekemedim o miss kokunu derinden.
Sindiremedim içime, buram,buram...
Taş gibi çöktü hasretin içime yokluğundan.
Can toruncuklarınla,
Düşüp yollara sana geldim.
Seni göremiyeceğimi bilsemde meleğim.
Senin beni görmendi,asıl derdim.
Kulağıma; her zamaki gibi
Yavrum, hoşgeldin; Bir derdin var senin.
Senin derdin,benim de derdim...!
Derdin...
Gözyaşıma karışan,
Yağmur damlalarıyla süzülürken,
Yanağımı okşayarak; Beni öperdin...
Ve tanrıma açtığım avuçlarıma.
Sana verdiği nur'dan dökerdin...
Yüreğimdeki kasveti alıp,
Rahmetini koyardın; tanrımın,
Sana verdiği,merhametinle...
Beni bağışla,canım güzel anam..!
Yaşarken bilemediysem kıymetini,
Ondandır,bak; ödüyorum diyetini.
Özledim seni anam...Çook özledim.
İçimi titretiyor yokluğun.
Canım yanıyor, burnumda tütüyorsun.
Neden düşlerime daha sık gelmiyorsun.
Seni seviyorum annem...
Çok seviyorum...

Bayramın kutlu olsun...
Mekanın cennet,ruhun şad olsun...

(13.02.2003
saat; 07.30)