ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam)
Doğum tarihi: 29 Ekim 1943
Ölüm tarihi: 15 Ekim 1986
Sonbaharın bu gününde,
Aldı beni derin acı.
Sanıyorsun, ben zevkimde,
Hayır, sana ben duacı.
Bu belki de son mektubum,
Sonbaharın bu gününde.
Belki sensin şimdi kaybım,
Kalbimdeki son fecrimde.
Belki kalbin yarım kaldı,
Bir evladın hasretiyle.
Belki seni hasret sardı,
Sonbaharın bu gününde.
Hatırlarsın belki anne,
Gideceğin o ilk gün,
Unutma sen beni anne,
Demiştim de ağlamıştım.
Sonbaharın bu gününde,
Güneş gökte donuk donuk.
Artık anne artık bitti,
Bitti anne bu ayrılık…
Geleceksin, hastaymışsın,
Ne acıdır bu kelime.
Reva mı bu bana anne?
Bu hasretin eleminde…
Kalacaksan eğer çok az,
Hiç gelme de daha iyi.
Unutma da sakın beni,
Birkaç satır mektupcuk yaz.
Ya gel, ya kal, ya hiç dönme,
Beni bırak bu eleme,
Derdim çoktur tazeleme,
Ya sev beni, ya da unut!
Muhip Erdener SOYDAN
25 Eylül 1960 Ankara
Kayıt Tarihi : 25.12.2010 23:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Babamın çilesi, çok küçük yaşlarda başlamış. Henüz çocukken karlı havalarda atların çektiği kızağın altında kalmış. Dönemin ünlü doktoru Dr. Sami Ulus, babamı tedavi etmiş. Ancak, uyguladığı yanlış tedavi sonucu babam sakat kalmış. Bir de bu duruma, babamın anne ve babasının boşanması eklenince, babam hepten çileli bir hayata tek başına göğüs germiş. Babamı anneannesi büyütmüş. Anne hasretiyle hep içi yanmış. Babası da, annesi de babamı kabul etmemiş. Babam, çok içli, ince ruhlu, asil soylu bir insandı. Anne özlemini işte böyle dizelere dökmüştür. İşte bu şiirler, ondan bana miras olarak kaldı. Gözü gibi bu şiir defterlerini korur, kilit altına alır ve bizlere hiç göstermezdi. Zamanı gelince okursunuz derdi. Ruhu şad olsun. Allah, babamın mekanını cennet eylesin… Babaannemden haber alamıyoruz. En son ölüm döşeğinde olduğunu öğrendim. Adresine ve teline ulaşamıyorum. Yıllar sonra izini buldum babaannemin. Ancak, babamın üvey kardeşleri görüştürmüyorlarmış akrabalarıyla. Babaannem, benim yaşadığım bu topraklarda yaşamış yıllardır... Akrabaları şu anda Sütçüler ilçesinde ve Isparta'da yaşıyor. Babamın öz dayısı ile dayısının çocuklarıyla tanıştım. Geç gelen bir sevinçti bu. Keşke bu günleri babam da görebilseydi.. Babam, annesine de, akrabalarına da bir türlü kavuşamadı. Yıllardır anne hasretiyle yandı, tutuştu..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!