Sağa sola bakma öyle, niçin beni arıyorsun?
Hayalinle durma öyle, yüreğimi yakıyorsun.
Anacığım derken o gün bir üzüntü vardı bende,
Sesim çıkmaz sanıyorsan dinle biraz kulak ver de.
“İnliyorum” anacığım, makberimin derininden,
Yolma sakın ak saçını
Evlatçığım gitti diye.
Sesimi duy anneciğim vazgeçer miyim hiç senden.
Beni sakın unutma “ bir evladım vardı” diye…
Muhip Erdener SOYDAN
16 Haziran 1960 Ankara
Kayıt Tarihi : 13.11.2010 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Babamın çilesi, çok küçük yaşlarda başlamış. Henüz çocukken karlı havalarda atların çektiği kızağın altında kalmış. Dönemin ünlü doktoru Dr. Sami Ulus, babamı tedavi etmiş. Ancak, uyguladığı yanlış tedavi sonucu babam sakat kalmış. Bir de bu duruma, babamın anne ve babasının boşanması eklenince, babam hepten çileli bir hayata tek başına göğüs germiş. Babamı anneannesi büyütmüş. Anne hasretiyle hep içi yanmış. Babası da, annesi de babamı kabul etmemiş. Babam, çok içli, ince ruhlu, asil soylu bir insandı. Anne özlemini işte böyle dizelere dökmüştür. İşte bu şiirler, ondan bana miras olarak kaldı. Gözü gibi bu şiir defterlerini korur, kilit altına alır ve bizlere hiç göstermezdi. Zamanı gelince okursunuz derdi. Ruhu şad olsun. Allah, babamın mekanını cennet eylesin…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!