Anneme İthaf! Şiiri - Halil Kuşcu

Yıl iki bin onbeşde.
Ağustos sekizinde.
Sabah saat sekiz de.
Kayboldun gittin Annem!

Ömür budur bitecek.
Herkes birgün gidecek.
Kalan dua edecek.
Kayboldun gittin Annem!

Anladım O, her şeymiş.
Anasızlık zor şeymiş.
Kaybetmekte böyleymiş.
Kayboldun gittin Annem!

Derinmiş sende dertler.
Çok gördün felaketler.
Komşun olsun melekler.
Kayboldun gittin Annem!

Hiç bir zaman düşmedin.
Yuvadan vazgeçmedin.
Acı sözü demedin.
Kayboldun gittin Annem!

Yetim kaldın sen yandın.
Küçük sözlere kandın.
Gidenleri hep andın.
Kayboldun gittin Annem!

Hep düşünür ağlardın.
Yüreğimi dağlardın.
Yüze baksan anlardın.
Kayboldun gittin Annem!

Emanet kaldın bize.
Gerek yok fazla söze.
Çok fazla geldin öze.
Kayboldun gittin Annem!

Anasız kalmak varmış.
Hüzün içimize sarmış.
Bu dünya böyle darmış.
Kayboldun gittin Annem!

Hak Rahmet etsin sana.
Bildim her şeymiş ana.
Sabırlıklar versin bana.
Kayboldun gittin Annem!

Yerini buldun yattın.
Gamı tasayı attın.
Dertlerini ne yaptın.
Kayboldun gittin Anmem!

Her canlı ölecektir.
Gün gelir gidecektir.
Kuşcu'm Allah bilecektir.
Kayboldun gittin Annem!
08.08.2015-
Saat 18.oo