Anneme İthaf Şiiri - Çiçek Erken

Mutlu değilim ANNE
Işığı sönmüş, karanlıklardayım.
Dipsiz kör kuyular misali, çıkmıyor sesim.
Ben avazım çıktığı kadar bagırsamda,
Duvar olmuş dört bir yanım, beni duymuyorlar anne.

Yüreğimdeki acılara dayanamaz oldum.
Dermansızdı bendeki dertler, annem ben yoruldum.
Yalnızlığın kuçağında ben ölüyorum
Sonsuz merhametinle sar beni annem

Sabır dedin zehir içtim,
Gecer dedin hep bekledim,
Oysa gecen sadece zamandı,
Ben tükendim, ben bittim anne.

Kanadı kırık kuşlar gibiyim.
Uçsam, uçaçak gücüm yok, dermanım yok.
Kalsam dayanmaya takatim yok,
Beni bu azaptan, sen kurtar anneeeeeee.

Sonumuz yok dedi başlarken bana,
Sonsuzun olurum dedim, istersen sana,
Ben tüm kalbimle çıkmışken yola,
Yolda tek başına, ben kaldım anne..

Gökten damla damla, rahmet yağıyor.
bütün canlılar, bununla hayat buluyor.
Yaradan tüm dertlere, derman veriyor.
Bir dua da benim için, sen edermisin ANNEM..