Anneme hediye Şiiri - İbrahim Özdemir 2

ANNEME HEDİYE

Minimim iken benim için çektiğin çile karlıkta,
Gecenin ıssız karanlığında üstümü örterken,
Tan yerinin ağrımın da sabah sütümü karıştırırken,
Irağına gittigimde yolumu merak ve endişeli beklerken,
İşte bu benim evladım diye gururla mırıldanırken,
Tenime zarar geldiğinde benden fazla acı çekerken,
Çorak düşmüş bir yere fide dikerek,
Her anneler gününde onu sulayarak, çapalayarak,
Yüreğimdeki anne sevgisini ağaç gibi yeşerterek,
En mutsuz günümde kendini siper edip,
İşte mutluluk böyle yaşanır damgası vur arken,
Gökteki bulut gibi her üzerime titreyişinde,
Dünyanın tüm taze çiçeklerini dalından koparmayarak,
Gece ve gündüzümdeki ehemmiyetimi sıfırın altında tutarak,
Yüzlük dişlerin çıktığında beni ağlatasıya öperken,
Apak olmuş saçlarımı okşarken,
Sana yılın bir günü değil,
Birbirini kovalayan yılların her günü,
İşte bu benim gülümdür her deyişinde,
Kendimi hediye olarak vermek isterdim.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR