Soguk yetimhane duvarlarında.
Kaybettim çocukluğumu.
Minik dünyanla hayal edebilir misin?
Anne yokluğunu.
Bu yüzden sevemem.
Annesizlik duygusunu.
Trenler, çocukluğumun heyacanı.
Vagon vagon mutluluğumu taşırdı.
Hep kapardım gözlerimi.
İstasyona yaklaştığımda.
Kahverengi paltosuyla annem orada dururdu.
Hasretle sarılırken sana.
Dönecegim gün kabusum olurdu.
Bu yüzden sevemem ayrılıkları.
Sevemem bu yüzden hep sonraları.
Akşamları daha çok severdim
Hani derdin ya ''Ben hep seninleyim''.
Büyük mavi kapı kapanırdı ardımıza.
Yatakhanede, ranzamda
Son kez resmine bakar öperdim.
Uyandığımda sen olacaksın karşımda.
Kahverengi paltonla..
Bu yüzden sevmem yalnızlıkları.
Ve sevemem bu yüzden sensiz olmayı.
Kayıt Tarihi : 31.1.2007 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kapalı havalarda bazen ziyaret ederim yetiştirme yurdunu. yaşadıgım o günler gelir aklıma ve çelişkiler boğar beni, burada yaşadıgım günlerde kısıtlıydın bana bak şimdi yuvamı kurdum, özgürüm sana. ama sen yoksun işte. Sevdigim bir dostumun anlatımından yola çıktıgım dizelerimdir.
Artırmıştır.Ona ne kadar değer verdğini daha iyi göstermiştir.
Kaleminiz daim olsun kutluyorum..
Saygı ve sevgilerimle..
TÜM YORUMLAR (14)