Hani diyorum;
Bir yağmur sonrası
Gökkuşağına tutunup geliversen
Kapım aralansa
Apansız süzülsen içeri
Bir düş gibi
Renk gibi, ışık gibi
Doluversen odama
Huzur gibi…
Ilık nefesini duysam alnımda
Kalbim fırlar mı yerinden?
Deli gibi…
İşte o zaman
Kayıp gider saçlarımdan tokalarım
Heveslenir peşine düşmeye
Kırmızı pabuçlarım
Unuturum
Fındık dalına asılı beşiğimde
Gün boyu seni beklemelerimi,
Unuturum
Senli sensizliğimi,
Yatılı okuldaki kimsesizliğimi,
Garipliğimi…
Yamalı dizini gösterip:
“ Siz, okumaya mecbursunuz! ”
Diyen duruşun eklenir kimliğine
Hamurun sabırla, şefkatle,
Cömertlik ve azimle yoğrulmuş senin
Gözümün nuru, hasretim…
Bilirim:
“Gel ” desem… gelemezsin
Görünen köyün ardı yakındır,
Bekle beni, geleceğim anneciğim...
Kayıt Tarihi : 10.5.2015 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Varlığımı borçlu olduğum canpareme, anneme... Yıllardır tükenmeyen özlemimle.... *** Hani gökkuşağının iki ucu yerde ya... Küçük bir çocukken ölülerin, gökkuşağına tutunarak dilerlerse yeryüzüne gelebileceğini hayal ederdim kaybettiğim sevdiklerimin. İşte, o hayalin şiiri bu...
İlkokuldan beri, ki bir yıl da erken okula başlamış biri olarak, yani yaş on bir, eğitim için hep aileden ayrı yaşadım. Halen de ayrıyım. Gurbetlik zor zanaat. Hele özlediklerin ana baba ocak olunca ayrı zor.
Tesellisi yok biliyorum ama işte tam da bu gurbetlik halinin ehli oluşumuzdan sebep bizler göremeden de, seslerini duyamadan da sevgiyi yaşamayı, hasreti sırtlamayı en iyi bilenleriz. Ölüm bize uzak. Gözümüzdeki yaşı dost bilmeyi de çoktaaaan öğrendik.
Saygılarımla
Gariban ve köylü bir annenin kızını okutmak için elinden geleni yaptığını ve kızını yatılılı bir okula gönderdiğini, o kız çocuğunun nice yalnızlıklara katlanarak okuduğunu ve kendini kurtardığını gördüm. O kız da elbet bir gün ANNE oluyor. Annesine her geçen gün özlem duyuyor. O aradaki bağ sevgiyle işlenmiş bu şiirde... Bu güzel şiiri yazdığın için seni candan kutluyorum anneciğim...
İşte o zaman
Kayıp gider saçlarımdan tokalarım
Heveslenir peşine düşmeye
Kırmızı pabuçlarım
Unuturum
Fındık dalına asılı beşiğimde
Gün boyu seni beklemelerimi,
Unuturum
Senli sensizliğimi,
Yatılı okuldaki kimsesizliğimi,
Garipliğimi...............................................//
Değerli Şairemin yüreğinde hiç büyümeyipte hala o günkü gibi yaşattığı çocukluğunun o saf,o tertemiz duyguları ile kaleme aldığı,benimde sabah sabah içimde ne kadar duyguyla ilgili sınır telim varsa,bir anda sanki fırtınaya tutulmuşçasına ürperip,tiril tiril icimi titreten,beni o duygu selinin içinde sürükleyip,çocukluk yıllarıma götüren,kah çocukluğumda birebir yaşadığım fındık bahçelerinde o sıcağın alnındaki zorlu yaşam koşulları,kah yatılı okulda kalan ablamın yanına gittiğimde çocuk aklımla aklımda kalan anıları bana hayalimde de olsa tekrar yaşatan..Ve cefasıyla,ezasıyla,çilesiyle, Anne olabilmenin tüm gerçeklerini gözlerimizin önüne seren, 'Düş gibi' bir şiir okumanın hazzını tattım..Kalemine,yüreğine sağlık Değerli Naime Öğretmenim,güzelinde çok çok ötesindeki, Anneye duyulan özlemi,hasreti dile getiren, bu son derece duygu yüklü şiirinizi ve değerli şahsınızı yürekten kutluyor,selam ve saygılarımı iletiyorum..
DEĞERLİ ANNE VE BABANIZA YÜCE ALLAH´TAN RAHMET DİLİYORUM.MEKANLARI CENNET BAHÇELERİ OLSUN,NURLAR İÇİNDE UYUSUNLAR.
TÜM YORUMLAR (125)