Anneme annelere hitaben

Yasemin Birbudak
40

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Anneme annelere hitaben

İlk sayfasında şu satırlar yazıyor...
“yaşadığım sürece;
ne bir ayrıcalık nede günahtım
yeterli yada kusursuz değildim
ancak yine de
bir insandım....”
kitabın adı:yüreğimin yıllar sonraki seslenişi
yazar:gizemin ardındaki(insan kendi hayatını dürüstçe yazdığı zaman ailesini yada sevdiklerini kıramamak için rumuz kullanmak durumunda kalıyor yoksa bu rumuz cesaretsizliğimin göstergesi değil.)

birde şiirim var girişte beni anlatan.
.........
Bir çok isim yakıştırıldı duygularıma
Anlayan olmadı oysa
Teselli yoktu acılarıma
Çiçekler yerine sevgiler ektim
Bembeyaz saksılara
Evreni kucakladım doyasıya
Ayrım olmadı dünyamda

Gönül dolusu değer verdim insanlara
Tebessümdü karşılık acılarıma
Saklı yaşadım onları gözyaşlarıyla
Mahsun bir tarafım oldu daima
Gülücükler saçsam da etrafıma
Ağlayan ve kanaması durmayan bir yara
Taşıdım yüreğimde amansızca
Yüreğimin yıllar sonraki seslenişini
Değil insanlara
Aktardım sayfalara

Sevgilerim zamansızca
Ayrılıklarım benden ayrı
Yıkılışlarım bir anda
Dalgın bakışlarım yüreğimdeki sırda saklı
Yaşamım bana kaldı
Paylaşan olmadı olamadı

OCAK 98 / MERSİN

VE İŞTE BAŞLIYORUZ....
ANNEM’E

Ø YAŞAMIN DEĞİŞEN RENKLERİ

Bir kitap yazdım anne. yaşamımı anlatıyorum.25 yaşındayım ve anlatacak o kadar çok şeyim var ki susmak bilindiği kadar mutluluk vermiyor bana.işte içimdeki ışığı yakıyorum.kimsenin alamadığı söndüremediği ışığımı. geç kalmış yüreğim herkese herşeye seslenişini başlatıyor.öfkem olmadı benim hiç bilirsin eksikliğini hissetmedim değil.ne zamana kadar anne gençler harcanacak,neden yüreğimdeki sevgiyi kaybedeyim. evet herşeyimi aldılar belki ama kin duymuyorum.insanları alabildiğine seviyorum ve seveceğim. Bu kitapta yazdıklarımdan sonra beni affetmeyecek belki de utançla anacaksın. büyüklüğün nerde anne. bu küçücük yürek senden hiçbir zaman utanmadı ve seni çoktan affetti. Bana bir yaşam verdin canından can kattın sonsuz teşekkürler sana keşke yaşamı ve yaşamayı da öğretseydin anne. Anlatmalıyım anne. bilsinler istiyorum,bilmedikleri bir yaşamın var olduğunu,siyahı beyaz gösteremem yaşam bu demeliyim. Anlamsız olup bitenler.kırgınım anne sana bile. Beni kandırdın. Dürüst olmamı isterdin ya her zaman ben dürüst oldum hemde olabildiğine sense yalan söyledin neden anne? yaşam güzeldi hani insanlar içten yalan.binbir maske takan insanlar.merhabadan,sevgiden kaçan,yüreklerini açmayanlar.bu balo ne zaman bitecek.sonsuzluk...istemiyorum boş mutlulukları.neler oluyor anne. nedenler,niçinler,kaybolan değerler,biten sevgiler,katiller,caniler,tecavüzcüler,delirenler,yaşamına son verenler,gülmeyi unutan çehreler....böyel bir yaşamın kucağına neden bıraktın beni..nereden bilebilirdin ki eskideki komşun ayşe teyzenin ayşe hanım olacağını o güzelliklerin samimiyetinin yerini resmiyetlerin alacağını,hele hele gençlerin yaşamlarını nasıl harcanacağını sen bunları düşünerek doğurmadın ki beni. Üstüme geldiler iyiyim diye. Değişmek istemediğim gibi değiştirmekte istemedim kimseyi.ben benim anne neden anlamadılar.iyimiyim kime ne.ben bile diyemiyorum.kendim oldukça acıçekiyorum.topluma aykırıymışım
İyi niyetin sonu mutsuzlukmuş.temiz toplum bumuydu.nasıl bir yaşam verdiler bize arıtmam imkansız.
Benden sonraki nesillere,kardeşlerime vede..böylesi bi yaşam vermektense yaşamamayı tercih ettim.(kitabın bitiminde intihar edecektim de şimdi öyle değil tabii saçma bir fikirmiş.)
Yanlışları öğrenmekten doğrulara vakit kalmıyor.her yerde tehlike acı..mutluluk ne kadar hızlı koşuyor yetişemiyorum.oysa start bile verilmemişti.mutsuzlukla bitirmek istemiyorum bu koşuyu.anne.küçücük bir umut çıksın istiyorum karşıma nokta kadar.ben bu yaşamı anlayamadım.güvenme,sevme,iyi olam,içtenlik yok,gülümseme....var olan ne kaldı.boş bir varlık mı? yüreğimiz soğudu.ısıtıcıyamı koysak.ısınırmı ki?
Ne çok şey istediler bizden...doğ,büyü,mücadele et,savaş,evrelerini yaşa,ver...ama hep ver hiç alma.
Peki bize ne verdiler? sonu olmayan boşluklar,tedavisi olamayan yaralar,altından kalkamayacağımız yaşamlar,sözün özü hiç.tüm bu olup bitenler ve yaşananlardan ötürü benden sonraki nesillere iki cümle söylemek istiyorum.gelmeyin bu dünyaya çıkın bu balodan.maskeler hep aynı hiç palyanço
Yok...seni seviyorum anne her zamanda seveceğim.seni suçlamak için değil sadece anlatmak isteyipte anlatamadıkları mı yazdım sana ve tüm annelere...beni sevdiğini ve her an yanımda olduğunu biliyorum.yılın değil her anımın annesine ve annelerine.......

Yasemin Birbudak
Kayıt Tarihi : 17.1.2006 12:52:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Yasemin Birbudak