Anneme, Annelere... Şiiri - Fatih Güngör

Yaratan sana vermiş, benim varlık mührümü,
Bana bir fırsat sunmuş, senle çizmiş ömrümü,
Doğdum sana şans mıyım, yıktım sana yükümü,
Benim şansım sen oldun, senle yazdım öykümü

Her şeyim yarım iken, tamamladın çağımı,
Tel tel işledin ruhuma, kendi gönül ağını,
Beni ben eden her şey, zonklattı dimağını,
Hala senin parçanım, kesseler de göbek bağımı.

Ne bir söz senden öte, ne bahar senden ayrı,
Yanında olmadıkça, bu yüz güler mi gayrı,
Değse nefesin tenime, bir dokunsan apayrı,
Ne sevabım sensizdir, ne ben işledim hayrı.

Yaşadığım sütünden, tenim senin emeğin,
Hiçbir tada benzemez, sofrandaki yemeğin,
Gözünde hep çocuğum, belli, ölene değin,
Gülecek güzel yüzün, günler var göreceğin.

Geldi geçti günlerim, ha bugün yarın derken,
Kıymetini anlamadım, bilmedim yanındayken,
Uzakları yol ettim, başka yuvaya uçarken,
Sırtım yere gelir mi, duanda adım varken.

Kim “Oldum” derse bilsin, olduran hep anadır,
Baba ardında dağ ama, gönül anadan yanadır,
Hakkını ödemek zor, sırtta taşınsa revadır,
Merhametle yoğrulmuş, insanlığa mayadır.

Mevlam tüm analara, sağlık ve ömür versin.
Ne elden düşürsün ne de, ellere muhtaç etsin.
Ömürler son bulmadan evlatlar helalleşsin.
Göçüp gidenlere de, Allah rahmet eylesin.

13.05.2018