Anneme Şiiri - Oktay Baykurt

Zamanın karanlığında eliçi kadar bir ışık ömrüm
Zaman, doğum günüm; zamansızlık ölüm.

Gelirken ölümden zamana rehin; bedenimdi çeyizim.
Giderken zamandan ölüme gelin; yaşadıklarımdı çekindiğim.
Bir zaman hikeyesiydi hayat,annemin yazdığı...
Her gülüşüm bir devrim,
Gözyaşlarım çağlar kapatırdı.

Annem!
Yüzyılların sonundaki prensesim,
Kaybolmuş mezarlıkların çimeni.
Penceremdin:
Buğusuz.
Uykun gezerdi gözlerimde,
Hıçkırığımda merhametin.

Annem!
Uzaktaki zamanları gördüğüm,
İlk kelimelerimin sokağındaki gözlüğüm.
Saçlarımın tarağı.
Dudağımın kaşığı.
Annem,
Zamandaki sevgi pazarım.
Zamansızlıktayım,
Geldim.

1999,İzmir