Anneme Şiiri - Tuba Çelik

Mutluyduk yuvamızda.
Çalmasa da kapımız,
Olmasa da soframızda pirzola.
Yan gelir yatardık, her şey tıkırında.
Sen mi saat gibiydin, saat mi sen gibi?
Karıştırırdık kimi zaman.
Akşamları şefkatin üstümüzde
Sabah duaların arkamızda.
Tatlı tatlı dinlerdik öğütlerini
“Aman sıkı giyin, sakın hastalanma! ”
Biz hep rahattık sana inat.
Sen hep düşünür, düşünür, düşünürdün…
Nasıl yürürdü bu düzen,
Ermezdi aklımız hayatın çarkına,
Sen hep düşünür, düşünür, düşünürdün…