Anneme..
Dizlerini özledim, saçlarımı okşamanı. Dünyayı yaşamayı özledim; en çocuk zamanlarımı. Kanayan dizlerimin acısı dinerdi hani sen üfleyince. Üzülme, hiç acımadı canım. Sana naz yaptım en çocuk anlarımda. Çok kahır verdim, ağlattım, yandı içim her gözyaşında, paramparça oldum. Dizlerim hiç acımamıştı gerçekten, devede kulak kalmıştı ya da.
Affet, helâl et. Saçlarını tarayayım izin ver, sarılayım ellerine, koklayayım.
Cennet var yüzünde, gamzelerin en güzel çiçeği. Gözlerinden şefkat akıyor. Bırak da sarılayım ayaklarına, canımı vereyim ellerine, affet beni, hakkını helâl et, helâl et anne..
- Cem Kamalı
Cem KamalıKayıt Tarihi : 10.6.2021 15:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Anneler bizim kıymetlilerimiz..
![Cem Kamalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/06/10/anneme-470.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!