anne
senin çocukluğuna gitmek ve
elinden tutup okula götürmek istiyorum
her şeyi doğru yapmaya çalışan yüreğini
öpeyim demek istiyorum
bir de sarılmayı o küçük kıza
sabaha kadar uyumaz hayal kurarmış öyle mi
uzaklarda bir araba geçermiş
düşünürmüş
o hayatlar nasıl acaba diye
nereleri gezeceğim diye
dünya bu köy kadar mıymış
ağlamak nasıl bir şeymiş
köyde sokak lambası yokmuş
büyüyünce ne olacakmış
mutsuz mu
yorgun mu
hep bir kar küresi istermiş
gel gör ki evlenince
izmire gitmiş ve işe bak
orada hiç kar olmazmış
büyümek zorunluymuş bir de
artık
artık bir kızı varmış
oysa ben seni bildim bileli -ki
kendimden önce bildim seni
sen hep bir kız çocuğuydun
bir yüreğin büyümüştü
o da mecburi hizmet
2018
Sör KişotKayıt Tarihi : 17.8.2020 05:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sör Kişot](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/17/anneme-466.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!