Anneme Şiiri - Filiz Çelik 2

kartal bakışında uçsun kelebek
kuzuların döndü,saydın mı anne
kırk yıl geçsek senin nezdinde bebek
göğsünü geceye serdin mi anne

öldük mü kaldık mı neler geçirdik
ayandı halimiz,rüyana girdik
altı yavrun senin gözünde birdik
darda kalana bel verdin mi anne

damat surat asar,hele el kızı
hani kainatın meşru hırsızı
gönül koyup sitem etsen de bazı
duanı rahmana saldın mı anne

hesapsız,çıkarsız,her yerde ve hep
nasıl bir varlıksın,nelere sebep
gecende gününde dert kelep kelep
evren semahında yeldin mi anne

yoldaşım,sırdaşım,başımın tacı
ey evlatlarının gönül ilacı
vurdu ciğerinden onulmaz acı
naçar kaldık; bizi,yerdin mi anne

acını yumrukla duvara vurdun
doymadı yıllarca canavar kurdun
gün geldi zalimin adını sordun...
kanser diyemedik,bildin mi anne

kızıl kıyametler koptu ardından
inanmak...vazgeçmek...senin tadından
umutlar dönünce boş yatağından
bilmedik huzura erdin mi anne

’cahil idim kıymetini bilmedim’
ben bu ağıtları ne çok dinledim
diktiğin yastığa seni inledim
nihayet bağrımı deldin mi anne

sen kara toprağın altında naçar
dert var ki ölüme kol kucak açar
bahara can verir,kokunu saçar
gül ektik başına,güldün mü anne

haziran /1999

oğlunu bırakıp sana koşturdu
kızın bir anneydi,şaşırdı yurdu
senden sonra felek inada durdu
gömdük ablamı da sardın mı anne

ablam ki çok versen azından alır
bastırma göğsüne tuzundan alır
tara saçlarını sızından alır
sesimi sesine kardın mı anne

2005