Anneme Şiiri - Fatih Erbaş

Ellerinde titreyen bir serçeyken,
Sarıp sarmaladın, ısıttın.
Ben gülerken gülüp, ağlarken ağladın.
Kokunu baharın gelişi bildim,
Mevsimlerin rengini senle keşfettim.
Sevdin, okşadın, koynunda sakladın,
Beni kendine bir oğul yaptın.

Elimi bir tuttun, pir tuttun anne,
Kalem kalem yazdın sayfalarıma,
Ağzından çıkan her kelimenin manasını.
Evlat olmanın başkalığına senle vardım.
Gençlik heyecanlarımı dizginledin,
Giydirdin, kuşattın,
Beni yuvama baba yaptın.

Senle açtım gözümü, ilk senle duydum,
Senle yazdım sevda şiirlerimi,
Senle gurbete gidene türkü yaktım.
Kim olduğumun farkında bile değilken,
Kimlik verdin, vatandaş kıldın.
Vatan sahibi olmanın şerefine eriştirdin,
Yoğurdun ruhumu insan yaptın.

Her yangın ertesi teselli ettin,
Senden öğrendim,
Her belada bir lütuf olduğunu.
Zaman zaman ağır imtihanlara düştüm,
Allah dedin, Peygamber dedin,
İsyan ettirmedin anne.
Beni Allah a kul yaptın.

Şimdi zeytinin tadı değişiyor mu ne?
Çiğdem çiçekleri baharı müjdelemiyor,
Mavi denizler siyaha çalıyor anne.
Vefası yitiyor aynaların,
Eskiyor zaman eskitiyor ikimizi de.
Keşke bütün saatleri durdurabilsem de
Saçlarına aklar düşmese,
Keşke hep sana oğul kalabilsem.

02.04.2019