Rahmetli amcam adımı koymuş vehbiye,
Vehbiye Allah vergisi demekmiş diye,
Sene bin dokuz yüz otuz yedi Aralık’ın yirmi biri,
günlerden pazartesi ebesiz doğmuş biri.
Doğumuma çok sevinmiş annem
Çilelerle,dertlerle büyütmüş beni.
Hep hastaymışım,anlaşılan sözlerden,
Nazar değmiş bana kem gözlerden.
Çocukluğumu pek yaşadım sayılmaz,
Annem beni çok severdi iyilikleri sayılmaz.
Gözü gibi baktı bana, okuttu,adam etti
Yaptıkları,çağdaşlık ve merhametti.
Annemi anmadığım gün yoktur
İçim yanıyor hasretiyle bilen yoktur.
Ona gelecek bir söz beni incitir
İnsaallah mekanı cennet olur..
Annem insandı, bencil değildi,
Bizleri yetiştirdi,kendini feda etti,
O gitti zalimlere bizi terk etti
Anneciğim; riyakarlar beni mahvetti.
Niçin insanlar böyledir bilmem,
Gecesini gündüzüne katanlar az
Senim gibisi dünyada bulunmaz,
Su içmeğe kalksalar,ederler naz,
Ağaç olsalar, gölgelerinde oturulmaz,
Meyveleri hamdır,acıdır tadılmaz,
Bu gibilerle yasamakla bir yere varılmaz’
Aklını kullanırsan zararın olmaz.
6-8-1994
Vehbiye YerselKayıt Tarihi : 3.11.2014 06:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!