hiç anlamadık birbirimizi sandılar
oysa duyulmayan sesler de vardı
kimbilir ne kadar kızdık birbirimize
ne kadar sevdiğimizin göstergesi
yapılan hatada ondan çok üzülmekti aslında
bundandı kızgınlıklar
farkettin mi hiç çocukluktan başlıyordu
üzerini kirlettiğinde korkarak yanına gidiyordun
ama hiç kızmadan çıkartıp kıyafetlerini
en temiz en güzel kokanlarını giydiriyordu
sonra büyüdükçe sadece üzerini değil
derslerini, işini, ilişkilerini batırdığın zamanlar oldu
ama o yine yanındaydı
hiç kimsenin yerini alamayacağı
hiç bir zaman birşeyleri saklayamayacağındı o
annendi, birtaneydi.
ne kadar uzakta olsa da
yanında olduğunu hissettirendi..
bir gün yeniden görülecek olan
(14.08.2009)
Kayıt Tarihi : 14.8.2009 19:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elif Farukoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/14/anneme-298.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!