Ruhuma hapsedilmiş isyan,büyür ağzımda,
Bu,heryıl kaderin nüksedişi,ustura kesiği kıvamında,
Ne girebildim bu yola,elledim mucizemi,
Ne de unutabildim,son sözlerini....
Kesik hayat hırıltısıyla,yandı soluk seneler,
Çırpındıkça batar oldum,kendi kıyılarıma,
Uzadıkça ölüm sabahının,kitli sayıları,
İçteki yanardağ,yasını demlemekte yarına....
Ne anlayabildim ölümünü,onüç yıl sonra bile,
Ne de doyabildim sana....
Kayıt Tarihi : 9.5.2009 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
asa hiç hatırlayamayacağız,hayat neleri unutturuyor
biz nankörlere,sanki ebediyiz,17yıl geçmiş aradan.
TÜM YORUMLAR (1)