Anneme Şiiri - Metin Örün

Anne acılar ne zaman dökülür kelimelere
Vuslatlar anne değer mi beklemelere

Sevgi diyorum yetmez seni anlatmaya
Özlem anne anlatır mı seni bana

Bir ebabil kanadıyla gelir hüzün
Beklerim seni her yaz ve güzün

Beşinde çöktü acıların en büyüğü
Ve ardından ayrılığın o büyük hüznü

Anne seni kaybettiğimde beşindeydim
Bir çocuk gözüyle baktım gitmene
Gözünü kapatman uyku hissiydi bende
Herkesin ağlayışıydı bendeki ağlayış
Sonsuz gidişini bilebiliyordum
Ama ayrılığı hissedemiyordum

Şimdi anne şimdi ağlamak!
Yalnızlığı hissetmek neye yarar?
Şimdiki isyankarlığım neye?
Allah'ın seni sevmesine mi?

Anne hani hep derim ya
Özlemler özlenenin değerini anlatır
Senin değerini anlatmiyor anne

Kelimeler kifayetsiz diyor
Orhan Veli anlatamıyor,
Mehmet Akif bizar
Ben ne yapayım anne
Seni nasil anlatayım kelimelere

Feryadlar iniyor gökkubbeden
Hiç bir ölümlü anlayamaz bunu
Günahkarlarla birlikte
Azizelerde feryatta
Bir sen suskunsun anne
Bir de tükenme bilmeyen kalemim

Sensiz çok sey öğrendim anne
Çicek kokusundan zehir doğdu
Dostluklar menfaatsiz
Gayeler cıkarsız
Sevdalar temiz değil anne

Şairin dediği gibi anne
'Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var'
Bu hayat sensiz olmuyor anne
Bilinçaltımda silinmez bir sen varsın
Zamansız dermansız bir yarasın
Hırpaladıkça büyüyorsun
Acıdıkça acıyorsun içimde

Özlemli beklemeleri bilir misin anne?
Herkes sıladaki anneyi özler
Bende özlerim herkes gibi anne
Olmayan sılamı özlerim
Olmayan annemi özlerim
Sensiz her yer gurbet bana
Beni de al yanına beni de al!