Anneme Şiiri - Salih Sebahattin Karadağ

ANNEME
Terk eder iken sen şehr-i Sivas’ı
Hayır dua ile arkandan baktım.
Sineme sakladım sonsuz bir yası,
Ateşsiz, dumansız kor olup yaktım.

Henüz kanı durmuş bir yara gibi,
Yüreğime tane tane tuz ektim.
Arzuları bitmeyen fukara gibi,
Dara-ğa-cında kendi ipimi çektim.

Bozuk saat gibi durabilseydim,
Geçmezdi mevsimler, akmazdı sular,
Bir secdeyle tekrar kurabilseydim,
Kabul olur muydu bütün dualar…

Bahar muştusuyla yağsam dünyana,
Binbir şükür ile karşılar mıydın,
Bir seher vaktinde girsem rüyana,
Kollarını açıp, arzular mıydın…

Ayaz gecelerde yorganım olur,
Şefkatle ettiğin bütün dualar,
Bir tebessüm bile dermanım olur,
Şifa bulur sinemdeki yaralar.

Bana her gelişin bayram sanırım
Sanki çocuk gibi şımartır beni
Sonra irkilirim ve utanırım
Çok mu üzüyorum diye annemi

Annesin sen affedersin yavrunu,
Diken olsa bile bağrına basıp,
Gül niyetiyle seversin yavrunu,
Gitmezsin ki boynu bükük bırakıp…..
SİVAS 22/12/2007 03; 15
S.Sebahattin KARADAĞ