çocukluğunu yaşamadan evlendin
ne bir güldün nede eğlendin
yoğu var edip evimizi çevirdin
evimizin direğisin canım anneciğim
hürmetle öperim nasırlı ellerinden,
hep akıl aldım şifalı sözlerinden
mahcubum sana isyankar günlerimden
kalbini kırdımsa affet anneciğim
zora düşünce arkamızda sen varsın
evlatların için her çileye koşarsın
kendin için değil bizim için yaşarsın
kalbini kırdımsa affet anneciğim..
Kayıt Tarihi : 18.2.2003 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!