Çocukken benim için
Bir tek sen vardın hayata değer
Daha fazla sevmen için
Ve yalnız benim olman için
O çocuk aklımla
Ne numaralar yapar
Ne acılar çektirirdim zevkle
Sıcaklığında kavrulmak için
Korkuyorum der
Sana sarılıp yatardım
ANNECİĞİM....
Kimi gün hastayım der
Acıların en korkuncunu
Yaşatırdım masumca
Endişeyle bana bakman
Öyle keyif verirdiki bana
İlacım olan gözyaşlarına
Aldırmadan bencilce
İçin için gülerdim sana....
Ama yetmez daha derdim
Ve
Sabaha kadar başımda bekletirdim
Ben uyurken sen uyanık
Hissederdim buselerini sıcacık
Ben yaramaz çocuk
Sense ANNE
Roller degişti şimdi
Ben ANNE sense yaramaz çocuk
Tek farka ben numara yapardım
Sen gerçeklerini yaşıyorsun
KORKUYORSUN....
Ve beni çağırıyor
Adımı sayıklıyorsun
Seni gidi yaramaz çocuk
Seni gidi yaşlı çocuk
Sen korkma
Ben hep yanındayım
Sen Anneyken çocuk
Ben çocukken Anne oldum
Bırakırmıyım seni hiç cadılara
Bilmezmisin ki
Sen benim yavrumsun
Parçan iken parçamsın
Haydi artık rahat uyu
Ben seni bekliyorum
Tıpkı senin beklediğin gibi
Korkma sakın karanlıktan
ANNEYİM ben
Karanlığı AYDINLATAN....
17.11.1982
Nevzat DalgakıranKayıt Tarihi : 29.12.2007 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirde anlatılanlar annemle yaşadıgım o günlerdeki gerçeklerin dizelere dökülmüş halidir. şiiri yazdıgım tarihin gecesi yaşadıgımız bu olay aynı gece saat 10 da bu şiiri yazmama neden olmuştur.. 2003 yılının temmuzunda kaybettiğim annemi rahmetle anıyorum.. Büyüdüm amma ANNEMİ o kadar özlüyorumki.....
TÜM YORUMLAR (1)