Anne, sen de benim gibi gurbette büyüdün.
Sesin sesimde hala; ve dudağımda sütün...
Ellerin yumuşaktı, şimdi düşte gördüğüm;
Kilim dokuyan eller, şimdilerde kördüğüm...
'Yarın büyüyeceksin' diye bir ses kalbimde...
'Çocukların olacak! ' dünden heves kalbimde...
Anne, benden ayrılma; ben ölsem de ayrılmam!
Kefene sarılmak mı? Senden başka sarılmam! ..
Anne, umudum soldu; güneş batmak üzere...
Gidiyorum korkmadan, va'd edilen bir yere...
Kayıt Tarihi : 6.4.2007 15:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uykusuz kaldığım bir gecenin (belki de) sonunda, ansızın dökülüverdi... Yazarken bir vecd (kendinden geçme) hali, daima olurdu; nitekim bu şiirde de aynı şey oldu. İlk mısradaki 'belki de' ibaresi, belirsizlik ve bilinmezlik içinde yazıldığının göstergesidir...
ayrılıklarda sevdaya dahil
çünkü ayrılanlar halen sevgili...
tebrikler
Selamlar.
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
TÜM YORUMLAR (2)