Anneme 1998 Şiiri - Mualla Öztürk

• 

  Nilgün Budak

  anne.. ne kadar özel bi kelime.. kıymetini ne kadar biliyoruz onların. bu hayat karmaşasında ne kadar anlamaya çalışıyoruz, kendi hayatımızın mücadeleseini verirken ne kadar sorabiliyoruz nasıl olduklarını.. en çok teşekkür edilmeye layık insanlar anne ve babalar belki.. ama en az teşekkür ettiğimiz hep es geçtiğimiz ihmal ettiğimiz yüce varlıklar.. anne- koruyan şefkatle saran sarmalayan.. güvenli kol.. yemeyen yediren, giymeyen giydiren.. en ufak acımızda içi yanan.. gereçek dost anne.. tüm üzmelerimize rağmen iki varlıktan biri anne.. kırdığımızda ondan daha çok üzüldüğümüz belki de tek insan. başımız sıkışınca, bi omuz aradığımızda ilk akla gelen insan. kişisel fikrim.. benim ömrümden alsın Rabbim ona versin.

  Devamını Göster

  • 1
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Cüneyt Özil

  annedeyince neden hep acı aklımıza geliyor ki,okuduğum anne şiirlerinin çoğunda bu temayı gördüm,yine de güzel bir şiir,tebrikler...

  Devamını Göster

  • 1
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Dursun Elmas

  Yaşamak, zehir sözlere boyun eğmek mi anne?
  Susmak mı?
  Sırf karşımdaki sen değilsin diye...?
  __İşte yürek sızlatan tarafı bu iki anlamlı cümlede saklı..
  'Ana gibi yar,Bağdat gibi diyer bulunmaz.'
  Sevgilerimle kardeşim.

  Devamını Göster

  • 1
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Serkan Püskül

  Okudugum şiirlerin arasında en anlamlı ve içten olanı böyle güzel şiirleri bizimle paylaştığınız için size teşekkür ederim. Başarılar

  Devamını Göster

  • 1
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (4)