adını yazdım güneşe
tırnaklarımla
harf harf öbek öbek
yazdım da
anlamlandıramadım seni anne.
uzaklardasın şimdi
bense nemli gözlerle
seni bekliyorum yine
sensiz doğan güne uyanıyorum
özlemin içimde büyüyen bir çığlık
söküp atasım geliyor
sensiz çarpan şu yüreğimi
düşlerim öksüz yokluğunda
ölüm ise pusuda
sen ki yediveren gülsün
çiğ damlası gibi duru
baharmışsın gibi nazlı
yaşamak seninle güzel anne
seninle anlamlı hayat
gökyüzü seninle mavi
kavgam seninle onurlu
sen öğrettin direnmeyi
yaşamayı sen öğrettin.
Kayıt Tarihi : 6.4.2007 02:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ulaş Akçay](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/06/anneme-194.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!