Beni içine ektiğinden beri annem,
Hep senin toprağında kök saldım.
Büyüttün beni boy verdirdin.
Anne beni yüreğine ektin ya sen,
Ben o zamandan beri en çok seni sevdim.
En karşılıksız sevgisini veren sen oldun.
Toprağında yeşerttin ya annem beni,
Şimdi anlıyorum köklerim neden bu kadar gür,
Neden ayaklarım bu kadar sağlam basıyor yere.
Şimdi anlıyorum artık.
Beni yüreğine ektiğinden beri annem,
Bana vermişsin yüreğindeki bütün yerini, toprağını.
Kayıt Tarihi : 30.3.2007 18:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hamza Şenyurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/30/anneme-179.jpg)
Annelere ne kadar övgü yazılsa elbette yetmez,
Yüreğinize sağlık sayın Hamza bey,
TÜM YORUMLAR (1)