Anneme Şiiri - Şebnem Geçit

Uzun aylar vücudunu paylaştın benimle,
Uykunu, eğlenceni, erteledin tüm hayatını,
Feda ettin, mutluluğum için ağarttın saçlarını,
Hakkını ödeyemem dünyayı sersem önüne,
Helal olur mu hakkın affet Anam! desem kapansam ellerine…

Ellerin gecelerim de ışık olurdu bana
Sıcacık bakışların yol olurdu çıkmaz sokaklarda,
Devler küçülür, ejderhalar korkardı senden,
Çünkü mutlu son vardı anlattığın masallarda…

Kah güneşim oldun aydınlatıp,umut verdin,
kah yılların tecrübeleriyle soğuttun içimi.
Soğutmalıydın elbet, insanoğlu çiğ süt emmişti,
sözünü dinlemediğimde keşke derdim hep,
Dinlediğim zamanlarda ohhh! derdim iyi ki…

Seni anlayamazmışım anne olmadan
Asla bilemezmişim o duyguyu tatmadan
Mis kokulu bir yavruyu bağrıma basmadan,
İçimde bir yavrunun kımıltılarını duymadan,

Buluğ çağında ne çok kavga ettik seninle,
Ama yine sakinleştirdin beni gülümsemenle,
Önce nasihat eder,sonra başlardın serzenişe,
Kıyamıyordun bana, üzülüyordum ben de.

O deli kan yok mu içimde fokur fokur kaynayan
İnat eder, kırardım kalbini her seferinde
Kırardım ve sonunda ben olurdum ağlayan
Sana da kollarını açmak düşerdi sevgiyle…
Geç kaldım evet, ama çok pişmanım anne…

Şimdi bana verdin bayrağı diyeceğim de;
Analık torun görmekle ermiyor ki nihayete,
İstemesen de mezara kadar geliyor seninle,
Evladın seni eninde sonunda terk etse de,
Sen direniyorsun tarif edilmez sevginle…

Allah bir emanet verdi anlamam için seni
Kucağıma alınca anladım gerçek sevgiyi,
Saf sevgi, büyük sevgi, karşılıksız sevgi,
Analara nasip etmiş Allah böyle sevgiyi,

Tüm aşk hikayeleri,Türk filmleri,
Ne mecnunu kaldı ne de keremi,
Leyla kıskandı, aldı başını gitti şirini
Zeynebim aldı artık her birinin yerini
Onu bana sen verdin minnetarım sana
Hakkını helal et seni çok seviyorum ana…
22.03.2007