Anneme Şiiri - Figen Polat

Kimseler senin gibi yürekten sevmez annem
Haykırsam dertlerimi bir cevap gelmez annem
Senin yaptıklarını kimseler yapmaz annem
Değerini ölçmeye dünyalar yetmez annem

Hiç kimse senin gibi yürekten sevmez annem
Uzatsam ellerimi kimseler tutmaz annem
En gizli kahramansın sevmezsin övünmeyi
Hayatın acı yüzü görünmez sana annem

Her acıyı çekersin hiç şikayet etmezsin
Nerden bir dert gelirse elhamdülillah dersin
Söylesene anneciğim neden bu kadar güzelsin
Bence rabbimin bana en büyük lütfü sensin

Her pes ettiğimde yeniden güç verdin bana
Savunmasız bir yavruyken kol kanat gerdin bana
Attıığım her adımda can yoldaş oldun bana
Hakkın asla ödenmez ne yapsam boştur sana

Ben yemeden yemedin hep önce yavrum dedin
Ne kadar hata yapsam yinede beni sevdin
Uykularını böldüm sinirlerini gerdim
Şimdi düşünüyorumda bana ne kadar emek verdin

Sevgine yoktu bedel sabrın dağları deler
Kaç yaşımda olsamda gönlüm hep seni ister
Yanımda olmasanda geceleri bir el üzerimi örter
Artık yorma kendini bu kadar şefkat yeter