Anne!
Bitmek bilmeyen karanlık gecelerde,
Hep sen vardın yanımda.
Okşarken,yumşacık ellerinle saçlarımı,
'Oğlum','Canım yavrum',Bir tanem',derken..
Titreyen sesinle,
Bilirdim ki sen yine başucumdasın,canım annem.
Ne çok özlüyorum bilsen,o pamuk ellerini ve kadife sesini,
Şimdi benim yavrumda 'Anne'diyor duyunca annesinin sesini.
Ne kadar kutsalmış annelik,değil elbette bir kerelik.
Hergün anneler günü olmalı,
Evlatlar onların yanına koşmalı,
Öpmeli o pamuk ellerden ve yanaklardan,
Allah eksik etmesin onları başımızdan.
Kayıt Tarihi : 19.3.2007 22:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Haydar Eraslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/19/anneme-166.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!