Anneme Şiiri - Mehmet Raşit Er

‘ Anneme ’

Bu şehirde bıraktım çocukluğumu.
Ve gençliğimi esir kıldım bu kente.
Aşık oldum sonra şiir yazdım.
Baş kaldırdı mısralarım…

Maviye çaldı yaşadıklarım.
Kızılı sevdi gözlerim…
Yara bereyle tanıştı bedenim.
Sokak kavgalarında…

Açlığı susuzluğu bildim.
Direnmeyi öğrendi yüreğim.
Ama hâlâ annemi arar ellerim.
Yoksunluğu dağ kadar büyük.

Her şeyi öğrendim ….anne
Her şeye alıştım ….anne
Bi yokluğuna alışamadım.
Birde yokluğuna anne….

Sana dizelerim var anne.
Sana yollarım sana yolculuklarım.
Sana acılarım sana sevdalarım
Sana umutlarım var anne…

Kömür gözlüm maralım.
Anne ben hep ağlarım.
Yaşım gider otuza.
Hâlâ yok bir sevdalım.

Anne ben bir deliyim.
Hasretin neferiyim.
Rüyamda seni görsem.
Ben başka ne isterim.

Ilımlı bir fikirdin anne.
Sevecen bir bakıştın.
Sıcak bir nefes,
Çöl ortasında bir yudum su gibiydin anne.

Senden başka dost bulamam sarılmaya anne.
Sen benim umduklarım umutlarımdın anne.
Senden bana ne kaldı geriye anne bu kentte…
Yokluğundan öte acı bir hatırat…..