Anneme Şiiri - Selcuk Demircan

Gece gündüz demedin
Belki de hiç dinlenmedin,
Büyüttün bizi yedirdin besledin.
Sevgini hep içinde gizledin.

Zaman oldu başucumuzda bekledin,
Gözlerini kırpmadan geceler boyu,
Ağladın sezdirmeden yıllarca sessizce
Bilemedik kıymetini belki de senelerce,

Kara kaşlı kara gözlü güzel annem,
Her an duymaktayım inanki sana özlem,
Bir üzüntün öldürür inanki beni tümden,
Kaşların çatık olmasın benim canım annem.

Hani vardırya evlat gibi yok derler,
Anneler evlatlarını çok severler,
Bazı zamanlar bitmez dertler, kederler,
Sen aldırma onlarda bir gün biterler,

Bizleri bağrına bastığın günleri,
Uyutmak için döktürdüğün nameleri,
Sabaha kadar bekleyip, kırpmadığın gözlerini,
Unutmak mümkünmü senin asil sevgini,

Canıma can, sevgime sevgi katarsın,
Bize bir şey olsa hıçkırarak ağlarsın,
Yolumuzu gözleyip camlardan bakarsın,
Dertlerimize her zaman once sen koşarsın,

Kimse dolduramaz İnanki yerini.
Sil gözlerindeki yaş selini
Yinede kaybetme anacığım sevgini
Kaybetmeyceksin dünyaya verdiğin bu eseri

Selçuk DEMİRCAN - 28 Mart 2001 ÇARŞAMBA

Düşünürüm geceler boyu bu günümü yarınımı
Zaptedemem asla sigaramın dumanını
Çalışarak geçirdim ömrümün baharını,
Yazılarla anlatırım dertlerimi sırlarımı.

Yaz akşamında kızıllaşmış güneş ertaf rengarenk,
Süzülerek geliyor karşıdan dalgalı saçlı bir melek,
Yanımdan geçiyor ufacık tebessümle gülerek,
Yazılarla anlatırım yinede sevgiyi severek gülerek