Anneme Şiiri - Nizami Sunguroğlu

Doğduğu yerde değil,
Doyduğu yerde de.
Seksenlik ömür bitti bitecek,
Ne kalmış baksana,
Bir deri bir kemik.
Gelinlerine komşu derdi,
Antep li Muhtar kadın.
Onun da komşuları oldu kendince.
Bir,iki, üç.
Sular hep tersine aktı.
Hiç barışmadı yıldızları.
Ellisinde gördü büyük şehiri.
Denize giremedi, mayo giyip.
Yazlıklara da gidemedi,komşularının yüzünden.
O da yaşadı.! ! ! !
Seksenlik ömür bitti bitecek.
Ne kalmiş baksana,
Bir deri bir kemik.
Dört fidan büyüttü,
Emekleriyle.
Saçını süpürge etti.
Yemedi, yedirdi,
Aç kaldı okuttu.
Uykusuz gecelerine sığdırdı
Hüzünlerini.
El açtı,dua etti
Aksatmadı, namazını niyazını.
Omuz omuza,
Eriyle er gibi,dağda,bayırda tarlada.
Her yerde el ele.
Ta uzaklardaydı doğduğu yer.
Karsın Ceylanı derdi eri,
El üstünde tutardı.
Umut çiçekleri açmıştı,
Bir zamanlar.
Umut olmuştu yarınlar.
Bir de torun büyütmüştü,
Üstüne üstlük.
Evlatlarından aziz.
Okutup uçurmuştu yuvadan.
Tertemiz,alnı açık.
Cehiz hazırlamıştı, gece gündüz
Mutlu olmuştu düğününde.
Rahat etmişti.
Huzurluydu, mutluydu.
Dört fidan dal atmiş,
Salkım saçak.
Her biri bir yerde.
Beklerdi her yıl umutlarını,
Ha..geldi, ha..gelecek.
Geldiğinde mutlu, gittiğinde hüzünlenirdi
Göz yaşı dökerdi arkalarından.
Dört yılda bir gelen şubatta kaybetti erini
Dört yılda bir andı.
On dört torunla kaldı,Gülüzar kadın.
Evi,barkı, maaşı da vardı.
Dayandı seksenine
Kos koca bir ömür bitti bitecek.
Ne kalmış baksana, bir deri bir kemik.
Hep namaz kıldı, hep okudu.
Hacca da gitti eriyle.
Çöktü birden
Kılamadı namaz.
Ezanlar duydu yatağından,
Kalkamadı.
İki damla yaş süzüldü gözlerinden.
Seksenlik ömür gitti gidecek
Ne kalmış baksana,
Bir deri bir kemik.
Zübeyde si tuttu elinden,
Bir damla su verdi.
Dertleşti gönül,gönüle
Yüreğini açtı,
Gönlünce baktı.
Sardı, sarmaladı gül suyu döktü.
Yüreğiyle suladı gönülleri
Vedalaştı,helallaştı eş dostla,
Rüyasında gördü erini bir gece.
Geldi alacak dedi.! !
Çok sürmedi.
Gitti Gülüzar kadın.
Doğduğu yerde değil,
Doğduğu toprağındaydı erinin.
Uzatsa tutamazdı elini belki.
Aynı yerde buluştular.
Seksenlik ömür bitti.
Gönlünde güller açsın,
Sevgili anacığım...........

14/HAZİRAN//2002
Nizami Sunguroğlu